Network
Siti hajar ngandika; “Abah, ieu leres bade ninggalkeun abdi duaan jeung orok di tempat ieu?” Nabi Ibrohim teu ngawaler, da saha pijalmieunana anu wani miceun anak pamajikan di tempat hara-haraeun, ditempat gersang nu teu aya jajadian tatangkalan.
Siti Hajar naros deui; “Abah, naha ieu teh piwarangan Alloh?”, nembe Nabi Ibrohim ngawaler; “Enya, di piwarang ku Alloh, anjeun duaan kudu cicing didieu, Abah rek balik deui ka Palestina”. Siti Hajar nembe tiasa saat cisocana, margi upami disebatkeun piwarang Alloh, naon bae kedah ikhlas, rido, teu tiasa nawis deui.
Siti Hajar yakin, upami cicing didieu piwarangan Alloh pasti bakal pinanggih jeung kabagjaan, sanajan melalui rintangan sareng kondisi nu parah pisan, ti kawit milarian cai, milarian jalmi, dugi lulumpatan kaditu kadieu menta tulung ka manusa, teu aya nu nyampeurkeun, da memang teu aya jalmi kajabi anjeuna duaan, tapi Siti Hajar yakin, moal sapati-pati Alloh miwarang upami teu disarengan ku rohmat sareng kanyaahna.
Baca Juga: UPDATE Contoh Teks Khutbah Idul Adha 1443 H Tahun 2022
Saba’da sababaraha taun Nabi Ibrohim sumping deui ka Mekah, anjeuna sasauran; “Istriku Hajar, Abah, ngimpen yen Abah kudu meuncit anak nu dipicinta, Ismail nu ngan hiji-hijina bari meunang hayang”.
Saur Siti Hajar; “Upami paretah Alloh, moal aya nu dikoretkeun, bujeng-bujeng anak, dalah nyawa sorangan ge, mangga teh teuing, ikhlas rido, nyanggakeun sadaya-daya karena Alloh”.
Kitu deui Nabi Ismail; “Abah, manga geura laksanakeun piwarang Alloh, tutupan beungeut abdi bilih Abah teu tega ningal abdi sedih, sing seukeut pesona ngarah abdi teu ngaraos nyeri”.
Yakin moal aya nu tega meuncit putrana nu soleh, nu bageur, nu kasep, kameumeut nu ngan hiji-hijina, bari di bandungan ku ibuna nu micinta, mikadeudeuh, mika heman. Tapi sadayana rido jeung ikhlas, tumarima sarta rela berkorban demi parentah Alloh Azza wajalla.
Allohu Akbar, Wa lillahil Hamd.
Ayeuna, upami bandingkeun sareng kahirupan urang, nu sapopoe ngagugulung dunya, sapopoe mikirkeun hirup jeung kahirupan, mikirkeun eusi beuteung jeung kamewahan, mikirkeun imah jeung mobil, mikiran meuli kuota jeung mayar pajeg motor.
Teu gaduh waktu khusus pikeun nyembah Alloh, teu aya waktu nu longgar pikeun khusyu’ ibadah ka Alloh. Urang mah sok ngaheulakeun karesep, dari pada ngalakukeun parentah Alloh, osok keneh ngaheulakeun ngurus budak batan sholat berjamaah ka masjid, ngaheulakeun ngumbah mobil batan wiridan jeung maca Quran, Allohu Akbar.
